Πολυτεχνείο 1973: Μικρό εικονογραφημένο χρονικό

Τετάρτη 14 Νοέμβρη, μεσημέρι

Οι φοιτητές κλείνονται στο Πολυτεχνείο φωνάζοντας συνθήματα εναντίον της Χούντας.

Σιγά-σιγά μαζεύεται κόσμος γύρω από το Ίδρυμα.

Οι φοιτητές φτιάχνουν έναν πρόχειρο ραδιοφωνικό σταθμό.

Ταυτόχρονα γράφουν προκηρύξεις με συνθήματα που τις σκορπίζουν στους γύρω δρόμους.

Σταματούν τα λεωφορεία και τα τρόλλεϋ στην οδό Πατησίων, μπροστά από το Πολυτεχνείο και πετούν προκηρύξεις μέσα από τα παράθυρα. Γράφουν συνθήματα πάνω στα οχήματα για να μεταφερθούν σε όλη την Αθήνα και να δώσουν κουράγιο στους καταπιεσμένους από την Χούντα.

Πέμπτη 15 Νοέμβρη
Ο κόσμος γύρω από το Πολυτεχνείο πυκνώνει διαρκώς.

Απλοί πολίτες συγκρούονται με την Αστυνομία που τους εμποδίζει να ενωθούν με τους φοιτητές.

Νέος ραδιοφωνικός πομπός, ισχυρότερος, εγκαθίσταται στο Πολυτεχνείο, για να ακούγεται σε περισσότερες γειτονιές της Αθήνας. Κάποιοι θαρραλέοι ραδιοερασιτέχνες με τους ερασιτεχνικούς τους σταθμούς αναμεταδίδουν τις εκπομπές του σταθμού των φοιτητών, που έτσι ακούγεται και σε περιοχές έξω από την Αθήνα.

Παρασκευή 16 Νοέμβρη, πρωί
Η αλληλεγγύη του κόσμου κορυφώνεται. Χιλιάδες λαού συρρέουν στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο.

Πραγματοποιούνται λαϊκές διαδηλώσεις στους δρόμους.

Το Πολυτεχνείο, αλλά και οι γύρω δρόμοι, δονούνται από συνθήματα:
«Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, Λαϊκή Κυριαρχία - Εθνική Ανεξαρτησία», «Κάτω η χούντα»,
«Έξω οι Αμερικανοί», «Λαέ πεινάς-γιατί τους προσκυνάς», και πολλά άλλα.

Το χουντικό καθεστώς τα έχει χαμένα. Αντί να "βαρεθούν" οι φοιτητές και να γυρίσουν σπίτια τους, όπως ήλπιζε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, η αντίσταση έμοιαζε να γενικεύεται.
Η Αστυνομία χτυπά τους διαδηλωτές για να τους αναγκάζει να διαλύονται.

Μάταια, όμως... Ο κόσμος δείχνει αποφασισμένος να μείνει στο Πολυτεχνείο.

Παρασκευή 16 Νοέμβρη, απόγευμα
Η κατάσταση έχει αρχίζει να ξεφεύγει από τον έλεγχο της δικτατορικής κυβέρνησης. Ο Παπαδόπουλος αποφασίζει να ζητήσει την βοήθεια του στρατού. Ο κόσμος βλέπει έκπληκτος και ανήσυχος τα τανκς να βγαίνουν από το στρατόπεδο του Γουδή και να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας με κατεύθυνση το Πολυτεχνείο.

Παρασκευή 16 Νοέμβρη, βράδυ
Οι συγκρούσεις γύρω από το Πολυτεχνείο γενικεύονται. Οι αστυνομικοί βαρούν στο ψαχνό. Στις 21:30 περίπου πέφτει νεκρός ο Διομήδης Κομνηνός, 16 ετών, μαθητής Λυκείου, από αστυνομικούς που τον πυροβολούν από 10 μέτρα απόσταση.
Τις επόμενες ώρες οι νεκροί πληθαίνουν.

Η ατμόσφαιρα είναι πολεμική. Ο κόσμος ανάβει φωτιές για να προστατευτεί από τα δακρυγόνα.

Σάββατο 17 Νοέμβρη, 01:30 τα ξημερώματα
Τα τανκς έχουν κυκλώσει το Πολυτεχνείο και περιμένουν την εντολή για επέμβαση.

Οι φοιτητές, ανεβασμένοι στα κάγκελα, φωνάζουν συνθήματα στους φαντάρους και τραγουδούν.

Σάββατο 17 Νοέμβρη, 02:50 τα ξημερώματα
Το τανκ παίρνει την εντολή να ρίξει την σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου και να εισβάλει στο Ίδρυμα. Ανάβει τους προβολείς του και ξεκινά...

Το τανκ στο διάβα του τραυματίζει πολύ σοβαρά την φοιτήτρια Πέπη Ρηγοπούλου που από θαύμα γλυτώνει τον θάνατο.

Οι σκηνές που ακολουθούν είναι συγκλονιστικές. Οι φοιτητές αποχωρούν από το Πολυτεχνείο με τους αστυνομικούς να τους χτυπούν αλύπητα. Οι φαντάροι, αντίθετα, προσπαθούν όσο μπορούν να τους γλυτώσουν από το ξύλο.
Το Πολυτεχνείο εκκενώνεται. Τον άδειο χώρο στοιχειώνουν τα πεσμένα πανώ...

Σάββατο 17 Νοέμβρη, 04:00 τα ξημερώματα
Διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρη. Αστυνομικοί δέρνουν έναν νεαρό (τον Μιχάλη Μυρογιάννη). Κάποια στιγμή αυτός καταφέρνει να τους ξεφύγει και αρχίζει να τρέχει. Το ανθρωποειδές τής Χούντας, ο ταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής που βρισκόταν εκεί κοντά με το αυτοκίνητό του, διατάζει τον οδηγό του να σταματήσει. Βγαίνει από το αυτοκίνητο, σημαδεύει τον νεαρό στο κεφάλι και τον πυροβολεί. Αυτός πέφτει νεκρός. Αμέσως μετά, το ανθρωποειδές γυρίζει προς τον οδηγό του λέγοντάς του γεμάτος περηφάνια: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με την μία τον πέτυχα στο κεφάλι!"... (Από την κατάθεση του οδηγού του Ντερτιλή στην δίκη των υπευθύνων της Χούντας.)


Σάββατο 17 Νοέμβρη, νωρίς το πρωί
Η Χούντα προσπαθεί να ξεπλύνει το έγκλημα βάζοντας τους αστυνομικούς να ξεπλύνουν τον χώρο του Πολυτεχνείου από τα αίματα, ώστε η μέρα που ξημερώνει να μην δει την ντροπή της νύχτας...

Σάββατο 17 Νοέμβρη, 11 το πρωί
Κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος σε όλη την ελληνική επικράτεια: Απαγορεύονται οι συναθροίσεις περισσότερων από 5 ατόμων. Απαγορεύεται η κυκλοφορία των πεζών, κάθε μέρα, από το απόγευμα έως το πρωί και η κυκλοφορία των αυτοκινήτων από το βράδυ έως το πρωί. Τα τανκς περιφέρονται θριαμβευτικά (...) στους δρόμους. Η Χούντα προσπαθεί, με την βοήθεια του στρατού και της τρομοκρατίας να παραμείνει στην εξουσία...

_________________________________________________________

Η "αγία τριάδα" της Χούντας
(Από αριστερά προς τα δεξιά) Παττακός, Παπαδόπουλος, Μακαρέζος

_________________________________________________________

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου
Το ίδιο το χουντικό καθεστώς αναγκάστηκε να παραδεχθεί λίγες ημέρες αργότερα την ύπαρξη 15 νεκρών στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο και γενικότερα στην Αθήνα εκείνο το πενθήμερο 14, 15, 16, 17 και 18 Νοέμβρη 1973.
Μετά την μεταπολίτευση, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών σε μελέτη και έρευνα που πραγματοποίησε, πιστοποίησε 24 νεκρούς (με τα ονόματά τους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σκοτώθηκαν) και πάνω από 1000 τραυματίες (τους επίσημα καταγεγραμμένους, αφού ήταν πάρα πολλοί εκείνοι που τραυματίστηκαν ελαφρύτερα και, από τον φόβο να μην τους πιάσουν, ανάρρωσαν στα σπίτια τους, κρυφά).

Ο νεαρότερος νεκρός εκείνων των ημερών από την Χούντα ήταν ένα παιδάκι πεντέμισι ετών (Δημήτρης Θεοδωράς). Το "λάθος" του: Καθώς περπατούσε το μεσημέρι του Σαββάτου 18 Νοεμβρίου 1973 (λίγες ώρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου) με την μαμά του στην οδό Ορεινής Ταξιαρχίας, στου Ζωγράφου (έξω από τον σημερινό Δημοτικό Κινηματογράφο "Αλέκα"), συναντήθηκε με κάποιο κτήνος που φορούσε στρατιωτική στολή και οδηγούσε ένα τεθωρακισμένο. Το κτήνος, μέσα στο τεθωρακισμένο, φαίνεται πως τρόμαξε με την αθωότητα του πεντάχρονου και έστρεψε το πολυβόλο εναντίον του..

http://etaksi2011.blogspot.gr/2012/11/1973_18.html