Ποίηματα για την 28η Οκτωβρίου

Η ΣΗΜΑΙΑ

Αυτό είναι το ιερό πανί, το γαλανό και τ’ άσπρο

κομμάτι απ’ ανοιξιάτικο και ξάστερο ουρανό

που’ ναι λευκό σαν τον αφρό, του κύματος που ανθίζει

σε περιγιάλι ολόμορφο, σε πέλαο μακρινό.

Αυτό είναι το ιερό πανί, που όταν περνάει μπροστά μας

υγραίνονται τα βλέφαρα και σπαρταράει η καρδιά.

Έκλαψαν μάτια και καρδιές, επάνω της κι οι κόρες

τις νύχτες την υφαίνανε κρυφά στον αργαλειό.

Είναι η σημαία τη βλόγησαν παπάδες μ’ άσπρα γένια

μες στης σκλαβιάς το τρίσβαθο κι απόκρυφο σχολειό

είναι μια αθάνατη πνοή, που ορμάει να ζωντανέψει

με ανατριχίλα ανέκφραστη το δίχρωμο πανί.

ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ

Είμαι εγώ μια Ελληνοπούλα

που σαν μια Σουλιωτοπούλα,

αγαπώ με την καρδιά μου

την Πατρίδα τη γλυκιά μου.

Κι αν ο εχθρός μας έρθει πάλι

με σκοπό να μας προσβάλει

ΟΧΙ, δε θα τον αφήσω

και θα του φωνάξω «Πίσω!».

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Μια μέρα φθινοπωρινή
κρύα χωρίς λιακάδα
οι Ιταλοί θελήσανε
να πάρουν την Ελλάδα.
Μα οι Έλληνες απάντησαν
ΟΧΙ με ένα στόμα
Εχθρού ποδάρι δεν πατά
στο Ελληνικό το χώμα.
Γιατ’ είναι χώμα ιερό
με αίμα ποτισμένο
κι από τα χρόνια τα παλιά
δάφνες μυρτιές, σπαρμένο.

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Στα βουνά της Αλβανίας
της Ελλάδας τα παιδιά
πολεμούνε τον εχθρό μας
όλα τους με μια καρδιά.
Πολεμούνε σαν λιοντάρια
μπρος στην πρώτη τη γραμμή
απ’ το χώμα μας μην πάρει
ο εχθρός μια σπιθαμή.
Κάνουν τείχος τα κορμιά τους
μην περάσει η σκλαβιά
και προσφέρουν τη ζωή τους
για τιμή και λευτεριά.
Δε φοβούνται ούτε βόλια
ούτε χιόνι και βοριά
και την πείνα τους ξεχνούνε
πάντα για τη λευτεριά.

ΒΡΟΝΤΟΥΝ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΟΙ ΚΟΡΦΕΣ

Βροντούν της Πίνδου οι κορφές
κι αντιλαλούν τα καταράχια,
πλαγιές βροντούν, σπηλιές και βράχια
κι ως τ’ άστρα φτάνουν οι φωτιές
Και των Ελλήνων τα παιδιά
σαν αετοί ορμούν στη μάχη,
κάθε κορφή κι αετοράχη
φωτίζει τώρα η Λευτεριά.
Κι αστράφτει η λόγχη κι αντηχεί
μια τρομερή ιαχή “αέρα”
σαν τούτη τη μεγάλη μέρα
άλλη δε γνώρισε η ψυχή.
Τιμή σ’ αυτούς που βροντερά
είπανε το “ΟΧΙ” κάποια μέρα!
Τιμή σε εκείνους που “αέρα”
με στήθη φώναζαν γερά.

ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ

Αθάνατη Ελλάδα μας
στον κόσμο ξακουσμένη,
μ’ όλες τις χάρες οι Θεοί
σ’ έχουνε προικισμένη.
Γαλάζιος είν’ ο ορανός,
γαλάζια η θάλασσά σου,
γαλάζια κι η σημαία σου,
το θείον έμβλημά σου.
Χαρείτε Ελληνόπουλα,
του Έθνους η ελπίδα.
Χαρείτε, γιατί έχουμε
τρισένδοξη Πατρίδα.

ΟΧΙ

Σήμερα η πατρίδα μας
έχει γιορτή και πάλι
Γιορτάζει υπερήφανη
μια νίκη της μεγάλη.
Σαν σήμερα οι Έλληνες
απάντησαν το Όχι
και νίκησαν τους Ιταλούς
με το όπλο και τη λόγχη.
Σαν σήμερα οι Έλληνες
τους Ιταλούς νικήσαν
και την ελευθερία τους
με αίμα εκερδίσαν.

Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας

28η Οκτωβρίου 1940

Απ' το «Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» του Οδυσσέα Ελύτη Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας Ήταν γενναίο παιδί Με τα θαμπόχρυσα κουμπιά και το πιστόλι του Με τον αέρα του άντρα στην περπατηξιά Και με το κράνος του, γυαλιστερό σημάδι (Φτάσανε τόσο εύκολα μεσ' στο μυαλό Που δεν εγνώρισε κακό ποτέ του) Με τους στρατιώτες του ζερβά-δεξιά Και την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του - Φωτιά στην άνομη φωτιά! - Με το αίμα πάνω από τα φρύδια Τα βουνά της Αλβανίας βροντήξανε Ύστερα λιώσαν χιόνι να ξεπλύνουν Το κορμί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγής Και το στόμα του, μικρό πουλί ακελάηδιστο Και τα χέρια του, ανοιχτές πλατείες της ερημίας Βρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας Δεν έκλαψαν Γιατί να κλάψουν Ήταν γενναίο παιδί! Κείνοι που επράξαν το κακό - τους πήρε μαύρο σύγνεφο Μα κείνος που τ' αντίκρυσε στους δρόμους τ' ουρανού Ανεβαίνει τώρα μοναχός και ολόλαμπρος! Τόσο πιωμένος από φως που φαίνεται η καρδιά του Φαίνεται μεσ' στα σύγνεφα ο Όλυμπος ο αληθινός Και στον αέρα ολόγυρα ο αίνος των συντρόφων ... Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο από το αίμα Στους όχτους του μονοπατιού συνάζουνται τα ζώα Γρυλίζουν και κοιτάζουνε σαν να μιλούνε Ο κόσμος όλος είναι αληθινά μεγάλος Γίγας που κανακεύει τα παιδιά του Με βήμα πρωινό στη χλόη που μεγαλώνει Ολοένα εκείνος ανεβαίνει Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο Αύριο, αύριο λένε: το Πάσχα τ' ουρανού! Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο μέσ' στο αίμα Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει: Ελευθερία, Έλληνες μέσ' στα σκοτεινά δείχνουν το δρόμο: Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος. του Οδυσσέα Ελύτη